Werken Coen Vernooij

Coen Vernooij maakt vrijstaande sculpturen en wandsculpturen. Beide zijn gemaakt van dunne metalen staven, bewerkt met ijzerglimmerverf of een poedercoating. De staven bakenen een ruimte af, een plek die nog ingevuld moet worden. Qua vorm zijn het zeer heldere abstracties, teruggebracht tot hun ultieme  essentie. Aanvankelijk denk je dat je alles in een oogopslag ziet. Na verder kijken blijkt dat toch anders te liggen. Waar ben ik eigenlijk? Is dit binnen of buiten? Is het een begrenzing van een ruimte, of ontwikkelt de ruimte zich juist vanuit de sculptuur? De staande sculpturen moeten vrij staan, en kunnen zowel binnen als buiten geplaatst worden. Je moet eromheen kunnen lopen. Schaduwen van de belijning spelen het spel mee. Bij iedere stap die je zet verandert het beeld op een niet te voorspellen manier.

Is Vernooij een constructivist, of toch een romanticus? Het werk lijkt in eerste instantie uitgemeten, constructivistisch. Maar de openheid van de werken doet verlangen naar ver weg. En dat is romantisch. Het werk van Vernooij is misschien ‘Zen’. Los van het verlangen, maar ook los van de gecalculeerde constructie. Het werk is abstract, maar niet streng rationeel formalistisch. Vernooij zoekt de grenzen van de werkelijkheid op. Hij beweegt zich in het vlak waar werkelijkheid en illusie elkaar raken. Geluidsfragmenten, geurflarden, afgebroken gesprekken, lichte aanrakingen. Ervaringen die er naar Coen’s zeggen om vragen om afgemaakt te worden. Hij geeft deze verhevigd-ervaren momenten een beeldend equivalent. Welk inzicht geeft deze vertaling naar lijnsculptuur? Fragiele, lichte en open werken. Mooi in hun simpelheid en indringend in hun complexheid. Is dat de boodschap? Wat simpel lijkt kan complex zijn. Wat complex aanvoelt, kan tot simpelheid teruggebracht worden.

Vernooij had sinds 2000 meer dan 40 tentoonstellingen op diverse plaatsen, met
name in Nederland.
CV: http://www.coenvernooij.nl