Afgelopen dinsdagavond bediscussieerden we deze expositie, uitgedost in de stijl van JPG met stukken uit onze eigen kledingkast, zowel de vrouwen als de mannen. Er waren geweldige creaties bij.

Discussiepunten waren vooral de betiteling “ENFANT TERRIBLE” voor deze kunstenaar, en het onderbrengen van zijn kunst onder het SURREALISME. Ook werd verwezen naar de overeenkomst met modeontwerpster Elsa Schiaparelli uit de jaren ’30 van de vorige eeuw. De gelijkenis van haar parfumflesjes met die van JPG is verbluffend; wel zijn bij haar de glazen borsten minder puntig. De linker drie flesjes zijn van Schiaparelli.


Wat is van wie? PARFUMFLESJES VAN ELSA SCHIAPARELLI EN VAN JEAN PAUL GAULTIER.

Speciaal voor het afwezige lid van de EPONA groep wordt hier de extravagante hoed uit de collectie van Schiaparelli getoond.

The Epona group visited the Mike Kelley exhibition in Amsterdam and had a lively discussion. We were impressed by the variety of media used: drawing, painting, sculpture, performance, video, writing, etc. We discussed the work called More Love Hours Than Can Ever Be Repaid from 1987, a mess of used rag dolls, animals and blankets strewn across a canvas. The group had many questions: Why do we like it? Why is this art? What is the pathos in this fictional childhood work? The work Pay for Your Pleasure, a gallery of portraits of poets, philosophers and artists with at the end a painting created by a convicted Dutch criminal, -who we did not know-, was subject to critique. Why not use the original, often French or German language for these quotes? And writing Rim Baud as two words is unforgivable. We surely did not like the pornographic themes, but some of us would like to have the work with found pearls above our sofa. The biologists among us asked whether the artist had realized that in his bird’s cage, referring to Catholicism with a small gate for the hard way and a large one for the easy way, for real birds both are easy, since the small gate is used by small birds. Our discussions went on for days by email.

Harriet Tiemens, wethouder cultuur van de gemeente Rheden hield de openingstoespraak bij de start van de expositie van Gillian Meijer in september. Zij liet weten dat  Gallery O-68 een welkome toevoeging is aan het kunstpalet van Velp, een dorp dat de potentie heeft om een echte kunstplaats te worden.

PERSBERICHT
Velp, 20 oktober 2012

Art Gallery O-68 exposeert werk van Edward Blitner, Maringka Burton, Mary Charles, Millre Coulthard, Nellie Coulthard, Barbara Derose, Aaron Hayden, Pansy Hicks, Neta Knapp, Michael Mongoo, Rita Rolley, Emma Singer, Rene Sundown, Doris Teamay, Beryl Walsh, Louise Whiskey, Kaylene Whiskey en Karen Wright van 28 oktober t/m 25 november.

Introductie door Prof. Dr. John de Jong, taalkundige om 15.30 uur.

Deze kunstenaars wonen en werken in het woestijngebied van Western Australia, Northern Territory en South Australia. Oorspronkelijk werden deze werken in zand en op rotsen gemaakt. Het zijn communicatiemiddelen, taal om elkaar te vertellen over rotsen en reizen, familiebanden en het landschap, sterk geabstraheerd, “dreamings”, ceremonies, verhalen vergankelijk in het zand. Pas sinds de jaren 70 van de vorige eeuw is men door toedoen van kunstdocent Geoffrey Bardon vergelijkbare werken gaan maken met acrylverf op doek. Veel musea en particulieren kochten werken en sommigen uit de aboriginal gemeenschap verweten de kunstenaars dat ze geheimen bloot gaven in hun schilderijen.