Art Gallery O-68 organiseerde bij haar 3-jarig bestaan de eerste editie van de O-68 Prijs, een prijs van €10.000,– voor Nederlandse/Duitse Beeldend Kunstenaars. De prijs is ingesteld om de ontwikkeling van de hedendaagse kunst in de grensregio Nederland-Duitsland te stimuleren, en om beroepskunstenaars in de regio te ondersteunen in een periode waarin voor velen een kantelpunt in de carrière plaatsvindt. De prijs zal eenmaal per 3 jaar uitgereikt worden. Aan de prijsvraag konden beeldend kunstenaars die tussen de 7 en 14 jaar geleden afstudeerden meedoen, op voorwaarde dat zij geboren zijn, studeerden, wonen of werken in de Nederlandse provincies grenzend aan Duitsland, of in het aan Nederland grenzende ‘Regierungsbezirk Düsseldorf’.

De eigenaren van Art Gallery O-68 lieten zich adviseren door een vakjury bestaande uit Klaus Ebbers, Galerie Ebbers, Kranenburg, Duitsland, Marcel Doorduin, Beeldend Kunstenaar en Docent Kunstacademie ArtEZ, Arnhem en Coen Vernooij, beeldend kunstenaar te Nijmegen. Deze jury selecteerde uit de inzendingen drie finalisten.

Het zijn: Mariska de Groot, Heidi Linck en Casper Verborg. Mariska won de ‘O-68 Prijs 2014’ van €10.000,–. Heidi en Casper ontvingen elk €1000,–.

Mariska de Groot

Prijswinnares Mariska de Groot werkt met toon en klank, licht en schaduw, waarbij het visuele en auditieve een eenheid vormen, elkaar bepalen. Licht en schaduw worden gegenereerd door schijven met uitsnijdingen en niet door foto’s of lichtdoorlatend, bedrukt materiaal. De door haar ontwikkelde en gebouwde ‘instrumenten’ worden in een gestructureerde improvisatie bespeeld. Ruimte en publiek leiden tot reactieve impulsen voor Mariska’s performance. Ze produceert geen impressies, maar schept voorwaarden voor een audiovisueel proces, wat leidt tot een ervaring met rituele energie. Voor de toeschouwer is het geen vluchtige impressie, maar een creatieve inspiratie, het beste wat kunst te bieden heeft.

Heidi Linck

Heidi Linck baseert haar werk op gebruiksarchitectuur en locaties die in onbruik zijn geraakt door afwezigheid van de mens. Deze plekken worden  gedomineerd door de elementen, die veel machtiger zijn dan de plek ooit zelf is geweest. De allerbelangrijkste rol speelt de tijd. Het lijkt er op dat ze niet alleen de taal in kaart brengt van de plekken die haar inspireren, ze gaat die taal zelf ook spreken in haar grafisch werk en in haar installaties.  Ze maakt ons er op een prachtige manier van bewust dat wij, toeschouwers, net zo goed deel uit maken van dit proces, juist door niet in beeld te zijn.

Casper Verborg

De schilderijen van Casper plaatsen de kijker voor een raadsel. Op het eerste gezicht vertonen de werken een eenheid in compositie, kleur en de briljante penseelvoering, maar na een tijdje kom je erachter dat een aantal dingen niet kloppen. Je krijgt het gevoel dat je een weg bent ingeslagen en het bordje doodlopende weg over het hoofd hebt gezien. Steeds opnieuw kun je weer een weg inslaan en hopen dat je niets over het hoofd ziet. Casper is a.h.w. de regisseur en de kijker de speler, waarbij Casper steeds meer verdwijnt en de speler steeds meer in zijn eigen verhaal terechtkomt. De schilder als verdwijnende regisseur!