Biografie Simone Albers

Simone Albers (Nijmegen, 1990) is gefascineerd door de evolutie van de kosmos en de complexiteit van het bestaan. Met behulp van onderzoek vanuit natuurwetenschappelijke en filosofische theorieën wil ze de mechanismen blootleggen die verborgen liggen achter het direct waarneembare om deze complexiteit te bevatten. Ze haalt haar inspiratie zowel uit de natuurwetenschap als de filosofie omdat ze gelooft dat beide disciplines antwoorden geven op een bepaalde verwondering over het bestaan en de wens deze op een of andere manier te doorgronden. Het is een wens, want uiteindelijk zal er geconcludeerd moeten worden dat de werkelijkheid nooit volledig begrijpelijk zal zijn voor ons mensen. In deze gewaagde zoektocht, met het besef van het uiteindelijke falen ervan, uit zich het romantisch spel van enthousiasme en ironie.

Het uitgangspunt van Simone Albers

Het uitgangspunt van Albers in haar zoektocht om de complexiteit van het bestaan te vertalen is steeds weer het landschap, in de breedste zin van het woord. Het landschap dat fragmentarisch en gelaagd is. Het betreft een ruimte, al dan niet fictief, waarbinnen zich een schouwspel ontvouwt van verschillende objecten die samen een verhaal vertellen. De werken bestaan vaak uit meerdere onderdelen, waarbij wordt gespeeld met de spanning tussen de losse objecten en het geheel, tussen de verscheidenheid en de eenheid. Elk deeltje is zowel een zelfstandig systeem als onderdeel van een groter stelsel.

Aquarellen

In 2017 begon ze aquarellen te maken, nadat ze een grote vloerschildering maakte voor ‘site-specific’ werk in de patio van Museum het Valkhof in Nijmegen. Inhoudelijk wilde ze voor deze nieuwe serie in Museum het Valkhof dieper ingaan op de relatie tussen mens en natuur. De focus van het onderzoek lag op wetenschapsgeschiedenis, zo rond de 17^e eeuw, waar de basis voor de moderne wetenschap gelegd werd en waarin definitief afgerekend werd met de gemystificeerde natuur. In deze tijd bestond de beoefening van wetenschap vooral uit het verzamelen, analyseren en categoriseren van objecten uit de natuur. Deze werden in rariteitenkabinetten en later in speciale naturaliënkabinetten gepresenteerd. Deze kabinetten geven aan de ene kant die fascinatie voor de natuur weer, maar tonen ook beheersingsdrang. Met het verzamelen en categoriseren komt het bezitten, domineren en zelfs vernietigen. Deze dominante houding ten opzichte van de natuur is nog steeds actueel.

Heavy Meta

Voor de serie ‘HEAVY META’ is Albers niet op zoek gegaan naar een voorstelling van objecten uit de natuur, maar naar oervormen die ten grondslag liggen aan de natuur. De beelden van die objecten en vooral ook organismen worden zo vervangen door op zichzelf staande universele vormen. Ze zijn onderling gelijkwaardig gerangschikt, gelaagd, transparant en allemaal ontstaan uit simpele schilderbewegingen. De schilderkunstige handeling is hier metafoor geworden voor landschappelijke entiteiten, resulterend in een soort ambigue figuren: ze bewegen zich tussen materie en energie, tussen microscopisch klein en gigantisch groot, tussen abstract en figuratief, fysisch en metafysisch. De ontstane structuren zijn een ode aan de geschiedenis, de evolutie en het wezen van het universum als autonome kracht.

CV Simone Albers