Zaterdag naar de eindexamenexposite geweest van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, faculteit Beeldende Kunst en Vormgeving. Over 3 kunstenaars wil ik iets zeggen.

Janneke Bolt (1962) componeert foto’s die, zoals ze zelf zegt een gevoel oproepen van verlangen en onbereikbaarheid. Je wilt daar zijn, maar dat kan niet, want die plek bestaat helemaal niet. Mooi!

Jillian Pieplenbosch (1991) werkt met acryl, olieverf en inkt op papier. Ze is een weg ingeslagen. Ze volgt een pad. Ze heeft een doel. Ze staat aan het begin van iets groots. Veel potentie!

Marie Reintjens (1990) maakt acrylwerken op doek. Haar fascinatie is licht. Hoe verbeeld je licht op doek in een 2-dimensionaal vlak? De werken zijn ontdaan van overbodige informatie, bijna abstract, maar suggereren herkenning: een waterplas, koplampen op een weg, een landschap.

Zoals Eugene Jongerius, hoofd van de Hogeschool zegt: deze jonge kunstenaars classificeren, interpreteren, herscheppen en beïnvloeden.

Daarna ging ik naar het Catharijneconvent naar de tentoonstelling “Goddelijke Inspiratie: Russische  Ikonen Ontmoeten Westerse Kunst. Het verschil had niet groter kunnen zijn. Dat begon al bij het gebouw. Waarom is zo’n school niet gewoon schoon?

De ikonen zijn prachtig. De curatoren hebben het geweldig gedaan. Ze laten prachtig zien hoe de wisselwerking is geweest tussen de oost-christelijke en westerse kerk tussen 1500 en 1900. Voor mij (Anne Mie) opvallend was de aandacht in de oost-chrirtelijke kerk voor Maria en haar moeder Anna. Zeer mooi bijvoorbeeld de “Tedere Ontmoeting van Anna en Joachim: de conceptie van de moeder Gods (russisch, 17de eeuw).

Deze tentoonstelling is nog tot 4 augustus: een aanrader!