Expositie

Talking Transitions

Datum - 04/12/2022 - 05/02/2023

Talking Transitions: we moeten van de blingbling af, maar de galerie, onze huizen, vullen met hedendaagse kunst. Vandaar alleen de namen van de kunstenaars in een lege galerie met een expositietitel in een protserige lijst.

Groepstentoonstelling met:

Andrea Radai, Aracelly Scheper, Daphne van de Velde, Lenneke van der Goot, Miloushka Bokma, Simone Albers, Amos Mulder, Anya Janssen, Johan Clarysse, Karen Vermeren, Terry Thompson, Theo Kuijpers, Tineke Porck

Dagelijks op afspraak

Vanwege deelname aan London Art Fair gesloten van zaterdag 14 – woensdag 25 januari

———————————————————–

Quotes van de kunstenaars 
 
Andrea Rádai: Wunderbaum – luchtverfrissers
Geïntrigeerd door het idee dat materie niet verdwijnt maar alleen van vorm verandert en ik nog steeds dezelfde ‘lucht’ inadem die al eerder werd gebruikt door andere schilders voor mij, maakte ik de Wunderbaum-serie. De verfrissende geurboompjes ‘ruiken’ naar Hockney, Kusama, Dali en veel anderen.
 
Aracelly Scheper: Net als een mens, deel 1. 
De Kleine Zeemeermin, het duistere sprookje geschreven door Hans Christian Andersen. 
In 2019 werd bekend gemaakt dat voor Disney’s ‘Kleine Zeemeermin’, het personage ‘Ariel’ wordt gespeeld door een zwarte vrouw, Halle Bailey. In mei 2023 komt de film uit. Tot die tijd meningen, mythes en realiteit. 
 
Amos Mulder: Cloud Cuckoo Land, collage en video
De Cloud Cuckoo Land serie is geïnspireerd door transities tussen feit en fictie. Het typisch menselijke spel met de werkelijkheid. Zwevend tussen utopie en dystopie, verbinding en vervreemding, fantasie en waanzin.
 
Anya Janssen: Little Sister

Ik ben een verhalenverteller. Een collector of souls. Verhalen over ontmoetingen, ‘meant to be’. Over veelal jonge mensen die zich op een crossroad bevinden: ik kruip onder hun huid en leef een tijdje met ze mee. Zowel zelfbewust als kwetsbaar, vertegenwoordigen ze een hoopvolle toekomst in een tijd vol onzekerheden.”

Daphne van de Velde: Quixotic 
In deze digitale tijd worden steeds meer barrières opgeworpen om kwetsbaarheid te verbergen. Maar is het tonen van je kwetsbaarheid niet natuurlijker dan het tonen van onze gepolijste maskers? Quixotic visualiseert het lef om te durven dromen en de moedige overgang naar het tonen van de kwetsbaarheid die nodig is voor contact en intimiteit.
 
Johan Clarysse: ‘status quo isn’t the way to go’
Het werk ‘status quo isn’t the way to go’ alludeert op een bijeenkomst van mannen met macht die samenkomen en overleggen. Er staat iets belangrijks te gebeuren of er is niet iets belangrijks gebeurd, maar de verdere context is onduidelijk. De witte lijnen op het doek die bepaalde figuren verbinden kun je zien als mogelijke coalitielijnen of communicatielijnen. 
 
Karen Vermeren: City in Reverse
De titel verwijst voor mij naar ‘sprekende veranderingen’; in dit werk tracht ik de transformatie van steen in agaat tot gekleurd glas transparant/ zichtbaar te maken. Door vlakken en tekeningen van stenen, roosters en hekken over elkaar heen te leggen, onderzoek ik hoe de perceptie van de stedelijke ruimte wordt gedwarsboomd door obstakels. Deze manier van werken belichaamt de veelzijdigheid van een stad die nooit als een geheel kan worden waargenomen.

Lenneke van der Goot: Layered (Blue)
‘Layered (Blue) is ontstaan in de lithowerkplaats. Het is alleen geen litho, het is een zogenaamde iris-druk. Daarbij zet je verschillende kleuren inkt op, die je door de inktrol steeds heen en weer te bewegen in elkaar laat overlopen. In het werk suggereer ik een diepte, alsof je naar een object kijkt. Als een soort magneten plakken de onderdelen tegen elkaar aan. 
 
Miloushka Bokma: Smoke Bomb
We leven in een kantelperiode tussen twee tijdperken. De coronacrisis, klimaatcrisis en alle onrust in de wereld drukken ons op de harde feiten. We moeten leren omgaan met de angst die grote veranderingen met zich meebrengen. Naar mijn mening moeten we streven naar een samenleving waarin de mensheid weer centraal staat en niet het economisch belang en digitale controlesystemen.
 
Simone Albers: Mikrokosmos
De schilderijen Omega & Alpha behandelen thema’s als circulariteit, ecologische kringlopen en micro-organismen. Hoewel we nog maar een fractie begrijpen van hun complexe metabolismes en interacties, hebben micro-organismen denk ik een hele grote rol te spelen in de zoektocht naar oplossingen voor de ecologische problemen waar we vandaag de dag mee te maken hebben: zowel praktisch door hun chemisch transformerend vermogen als conceptueel in de transitie naar een meer ecocentrisch en circulair denken en handelen.
   
Terry Thompson: Vesalius studies
De tekeningen in de ‘Vesalius’ serie zijn gebaseerd op anatomische studies uit de 16de eeuw van Andreas Vesalius, vaak genoemd ‘de vader van de moderne anatomie’.   De manier waarop het lichaam in zijn illustraties laag voor laag wordt uitgekleed is zowel transformerend voor de menselijke vorm als voor de esthetiek ervan. Gruwelijk maar ook machtig mooi. Mijn tekeningen nemen de illustraties van Vesalius als uitgangspunt voor een serie in een eigen persoonlijke beeldtaal.
 
Theo Kuijpers: Schilderen uit herinnering
Ik kan niet schilderen wat ik zie. Dus daarvoor hoef ik niet zo nodig op reis. Maar wat ik schilder, lijkt me altijd, en steeds meer, de herinnering. Het is de herinnering die beelden schept. En het is reizen, weggaan en thuiskomen, dat herinneringen schept. 
 
Tineke Porck: Shifts
De ”Shifts” gaan over het creëren of verplaatsen van ruimte binnen een structuur. Vlakken en lijnen schuiven langs elkaar met veranderingen binnen de compositie tot gevolg. Soms is een minimale ingreep genoeg om het oorspronkelijke beeld te wijzigen. Nieuwe structuren en nieuwe ruimten ontstaan, geleid door het denken in mogelijkheden.